Je zult in deze tijden van assertieve en mondige burgers maar overvaller zijn. Voor je het goed en wel beseft, sta je oog in oog met slachtoffers die een wapen op je richten en je dwingen hun te vragen dat ze de brandkast leeghalen. Vroeger was het wel anders, meneer. Toen had je een overval tenminste nog zelf in de hand.

Wat moet je anders denken als je leest dat “onder bedreiging van een vuurwapen de overvallers de werknemers dwongen de kluis open te maken”? De enigen die in dat geval onder bedreiging kunnen staan, zijn de overvallers.

Zo gaat dat nu eenmaal. In een beknopte bijzin is het onderwerp dat je erbij kunt denken, meestal hetzelfde als dat van de rompzin. Er staat dus dat de overvallers de werknemers dwongen de kluis open te maken terwijl zij – de overvallers – met een wapen bedreigd werden. Waar gaat dat naartoe?

Nee, onder bedreiging van een vuurwapen werden de werknemers gedwongen de kluis open te maken. Nu klopt het. Nu worden de werknemers bedreigd en gedwongen. Er had ook kunnen staan dat de overvallers, dreigend met een wapen, de werknemers dwongen de kluis open te maken. Nu dreigen en dwingen de overvallers. En zo hoort het ook in deze tijden van drieste en brute bandieten.