Berode hamerde er telkens weer op dat je een luisteraar beter niet kunt ergeren, want dan hoort hij niet meer wat je te zeggen hebt. De man had gelijk. Neem nu het spotje van de afgelopen 11.11.11-actie. Ik heb nooit gehoord wat ze wilden bereiken, omdat ik me halverwege al druk maakte om de kromme taal die erin gesproken wordt. Het zal wel aan mij liggen.

“Telkens je 11.11.11 steunt, geef je meer dan geld.” Van Dale mag dan wel beweren dat alle Belgen dat zo zeggen, ik hoor daar niet bij. Er moet ‘telkens als’ staan. ‘Als’ is het voegwoord, ‘telkens’ is het bijwoord dat het meer gewicht geeft. Wil iemand dat ook eens tegen de marketingjongens van Brantano zeggen?

“Je geeft ook een signaal dat je niet akkoord bent met de kloof tussen het rijke Noorden en het arme Zuiden.” Je ‘gaat’ er niet mee akkoord of je ‘bent’ het er niet mee eens, maar verhaspel de twee niet.

“Met jouw stem kunnen we politisji overhálen om meer te doen voor de Derde Wereld …” ‘Politici’ spreek je uit met een s, niet met een sj. Of hebben die ‘politisji’ het misschien ook over een ‘sjitroen’ en een ‘sjirkus’? In ‘óverhalen’ ligt de klemtoon op de eerste lettergreep. 11.11.11 probeert de politici over de streep te halen of, korter, ze over te halen.

“… zoals een taks heffen op financiële speculatie.” Dat halfbakken ‘taks’ is nergens voor nodig. De ‘Tobin tax’ – daar gaat het over – is een ‘belasting’ op transacties op wisselmarkten en op de beurs. Je maakt van ‘tax’ geen Nederlands door het met ks te spellen.

Vanmorgen lees ik in de krant dat de actie 200 miljoen opgebracht heeft. Het is de organisatoren van harte gegund.