De kandidaten op de verkiezingslijsten hebben er even op moeten wachten, maar nu is het dan toch zover. Deze week tellen we de stemmen en verdelen we de zetels.

Zodra de stembureaus gesloten zijn, begint de stemopneming: de lijststemmen, voorkeurstemmen, blanco stemmen en ongeldige stemmen worden geteld. Je stemt ongeldig als je krabbelt of spuugt op het stembiljet – het voorbeeld komt van een grote website over de verkiezingen –, maar ook als je gaat panacheren. Dat betekent niet dat je met veel panache – trotse allure, zwier, zegt Van Dale – het stemhokje binnenstapt, maar dat je op verschillende lijsten stemt. Met de nieuwe stemcomputers kan dat trouwens niet.

Per gemeente moet een aantal zetels worden toegewezen of toegekend. Laat ze alsjeblieft niet begeven. ‘Begeven’ betekent ‘aan iemand toevertrouwen’, wordt gezegd van ambten, is verouderd en komt alleen voor in plechtige formules als ‘de koning heeft een ambt te begeven’. De zetels worden aan de hand van een ingewikkelde berekening over de partijen verdeeld en vervolgens toegewezen aan de partijkandidaten die de meeste stemmen hebben behaald. Zij zijn gekozen.

De gekozenen – niet verkozenen – vormen samen de gemeenteraad, ze hebben er zitting in, zijn er lid van, zitten er gewoon in. Maar zetelen doen ze niet. Alleen bedrijven of verenigingen ‘zetelen’ ergens: ze hebben er hun zetel. De VRT zetelt in Brussel. Intussen wordt er nog hevig over gediscussieerd of de nieuwe burgemeesters en schepenen hun zetel mogen combineren met een zitje in het parlement. Anders gezegd: over cumulatie en decumulatie. Die ‘-atie’ hoort erbij.

Begin volgend jaar gaan de nieuwe bewindvoerders eindelijk aan de slag. Ze nemen dan de plaats in van de aftredende ploeg. Laat ze niet uittreden, tenzij het geestelijken of paranormaal begaafden zijn. Maar daar heb ik het bij een andere gelegenheid al eens uitgebreid over gehad.

Heb je na deze hele boterham ook zo het gevoel, beste lezer, dat over de verkiezingen práten nog het moeilijkste van alles is?