Binnenkort begint Zalando in België en Nederland met de aan- en verkoop van tweedehandskleren. Alleen mag het zo niet heten. Het bedrijf zelf heeft het over zijn ‘pre-ownedcollectie’.

De Vlaamse krant Het Laatste Nieuws vroeg zich af waarom Zalando niet gewoon ‘tweedehands’ zegt. ‘Dat is het woord dat wij gebruiken voor zaken die van eigenaar wisselen en niet nieuw zijn.’ Daar had de woordvoerster van het bedrijf dit op te zeggen: ‘Wij kiezen bewust voor pre-owned, omdat tweedehands al in veel categorieën naast mode gebruikt wordt, en dat houdt soms ook een waardeoordeel in. Terwijl wij net willen benadrukken dat het gaat om heel kwalitatieve kleding en schoenen, en ook een selectief assortiment.’

Zou het kunnen dat Zalando er ook op rekent dat heel wat klanten onvoldoende Engels kennen om te weten wat pre-owned juist betekent? Zo’n Engels woord klinkt – toegegeven – heel wat chiquer dan zo’n rechttoe, rechtaan Nederlands woord. Wie durft er zich op een gala-avond in een tweedehands Versace te vertonen? Niemand. Maar in een pre-owned Versace …

Dat lijkt me ook de reden waarom Zalando niet voor het Engelse woord secondhand gekozen heeft. Dat is net iets te doorzichtig voor de gemiddelde Nederlandstalige. Het lijkt te goed op ons tweedehands. En dat mag je als koper vooral niet denken, dat je tweedehandsspullen draagt. Je draagt gewoon kleren die vroeger een andere eigenaar hadden. Een eigenaar met goede smaak, uiteraard.

Als je het mij vraagt, wil Zalando gewoon mist creëren. Maar of je kleren nu ‘tweedehands’, ‘secondhand’ of ‘pre-owned’ noemt, het zijn en blijven iemands afdankertjes. En dat wil Zalando zeker niet horen. 

Deze column is eerder verschenen op de website van Van Dale.