Het leek geen wereldschokkend bericht dat op het intranet verscheen. “Op 6 oktober is de benaming van de VRT veranderd in Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie. De vroegere term ‘omroep’ is in de wetgeving vervangen door ‘omroeporganisatie’.”

De gevolgen daarvan zijn evenwel niet te overzien. Het hele medialandschap wordt erdoor overhoop gegooid. Alleen maar omdat de VRT van de ene dag op de andere geen mannetje meer is, maar een vrouwtje.

Jarenlang heb ik gezegd tegen iedereen die het wilde horen – en vooral tegen iedereen die het niet wilde horen – dat de VRT een hij was. Ongeloof was vaak mijn deel. Maar het geslacht van een bedrijfsnaam wordt bepaald door het kernwoord van de volledige naam. En ‘omroep’ is een uitsluitend mannelijk woord. Al wilden weinigen het geloven, de VRT verwende ‘zijn’ personeel.

Daar is nu met één pennentrek een eind aan gekomen. Nu de omroep met dank aan het Mediadecreet een omroeporganisatie is geworden, is de oude vertrouwde hij een zij. ‘Organisatie’ is uitsluitend vrouwelijk en dus gaat ook de VRT voortaan als een ‘zij’ door het leven. Waarschijnlijk tot vreugde van velen verwent de VRT in het vervolg ‘haar’ personeel.

De gevolgen van de geslachtsoperatie reiken tot ver buiten de grenzen van het radio- en televisieomroeporganisatiecentrum. Zo zal de pax media er ongetwijfeld wel bij varen. VRT en VTM, die elkaar vroeger als een stereotiepe broer en zus – de Vlaamse Televisiemaatschappij is altijd een meisje geweest – geregeld in de haren vlogen, staat niets meer in de weg om hun zusterlijke liefde en genegenheid volop te beleven.

Al met al moeten we tevreden zijn met onze vervrouwelijking. Het Mediadecreet had de omroep ook tot een omroepbedrijf kunnen omvormen. Dat zou niet minder hebben betekend dan dat de VRT ontmand werd. Ik mag er niet aan denken.