“Ik denk dat u een fout in uw taalmail hebt laten staan, meneer Hendrickx.” Mijn abonnees nemen niet klakkeloos aan wat ik schrijf, maar dat wist je al. “Bedoelt u niet ‘een goed muzikant’ in plaats van ‘een goede muzikant’? Het verbogen adjectief verwijst toch naar het karakter en niet naar de bekwaamheid van de muzikant?”

Er blijft weleens een fout in de taalmail staan – zeg dat vooral niet voort -, maar niet in dit geval. Een goede muzikant is ook een goed muzikant, maar een goed muzikant is niet altijd een goede muzikant. Als je begrijpt wat ik bedoel.

Een goed muzikant is een muzikant die zijn vak kent en goed muziek speelt. Een goede muzikant kan dat ook zijn – jawel – maar hij heeft ook een goed karakter. Met een beetje goede wil kan een slecht muzikant dus een goede muzikant zijn en een goed muzikant een slechte.

Alleen wordt dat onderscheid vooral in geschreven taal gemaakt. Op de radio zou het bijzonder vreemd klinken als je iemand een goed muzikant noemt. In gesproken taal voeg je er spontaan een e’tje aan toe.

Zou jij ooit zéggen: “Ruud is toch een goed taaladviseur, he?” Ik denk het niet. En eerlijk gezegd ben ik liever een goede taaladviseur. Eentje die weet waar hij het over heeft én de goeiigheid zelf is. Zo eentje die voor twee telt, al zeg ik het zelf.