Vorige dinsdag dacht ik even dat ik niet goed werd. Ik hoorde nog net in het sportjournaal zeggen dat de tweede rit van Parijs-Nice gewonnen was door de Estiaan Kirsipuu. Dat dacht ik tenminste, want ze hadden het wel degelijk over de Est Jaan Kirsipuu. Zo bezeten is een taaladviseur dat hij fouten hoort, ook als ze er niet zijn.

En toch … Het had me niets verbaasd als het wel fout was geweest, want er wordt wat afgeknoeid met land- en inwonernamen. Dikwijls is er ook meer dan één naam mogelijk, ook als je het puur spraakkunstig bekijkt. In dat geval is het voor de omroep en voor ons publiek belangrijk dat we allemaal hetzelfde zeggen.

Maar wat zeggen we dan? Die knoop is voor ons al doorgehakt door de Nederlandse Taalunie. Een paar jaar geleden heeft die de Landenlijst uitgegeven, met daarin alle informatie die wij nodig hebben: de naam van het land, het bijvoeglijk naamwoord dat erbij hoort, en de naam van de inwoners. De lijst heeft geen kracht van wet zoals de Woordenlijst. Volgens de redactie bevat ze alleen maar adviezen. Voor de omroep gelden de namen en de spelling in deze lijst als norm.

En wat zegt de lijst over een aantal landen die onlangs in het nieuws waren?

• Iran: Iraans, Iraniër
• Irak: Iraaks, Irakees / Iraki
• Sierra Leone: Sierra Leoons, Sierra Leoner